αποτσίγαρα (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 22o)
Σκισμένο Χαρτί, δεν ερωτήθηκες ποτέ πόσο πονάς. χωρίζεσαι απ'το άλλο σου μισό αλλά σιωπαίνεις, ελπίζεις καρτερικά σα να ξέρεις πως σε κάποια άλλη ζωή θα βρεθείτε.
μια μέρα χτυπούσε η εμμονή την πόρτα και ψιθύριζε το όνομα του. το σχημάτισε λάθος. έβαλε μέσα της το +αίσθημα. το δικό του όνομα παρέχει μόνο -αίσθημα. ένιωσα σκισμένο χαρτί. εσύ δηλαδή.
με πότισε μαυρίλα. δηλητηριασμένα βλέμματα στο μυαλό. μέχρι τα λαγούμια της ψυχής μου έφτασε η πίσσα. το βλέπεις το τσιγάρο στο τασάκι τον ρώτησα. σε κάπνισε. ποιος σου είπε οτι δεν καπνίζεις ανθρώπους; τότε το χαρτί πως το ρούφηξαν τα χείλη;
ρώτα για να μάθεις τον τρόπο που σε αγάπησα. κάλπικα πίστεψα. αφού και εσύ το βασανίζεις το χαρτί. στον άνθρωπο θα σταματούσες;
μα τυφλώθηκα απ'το καπνό μου.
και έπαψα να νιώθω.
ε ρ ω τ α ς ;
-άτονος-
ίδιοι. καήκαμε. σαν αποτσίγαρα.
μια μέρα χτυπούσε η εμμονή την πόρτα και ψιθύριζε το όνομα του. το σχημάτισε λάθος. έβαλε μέσα της το +αίσθημα. το δικό του όνομα παρέχει μόνο -αίσθημα. ένιωσα σκισμένο χαρτί. εσύ δηλαδή.
με πότισε μαυρίλα. δηλητηριασμένα βλέμματα στο μυαλό. μέχρι τα λαγούμια της ψυχής μου έφτασε η πίσσα. το βλέπεις το τσιγάρο στο τασάκι τον ρώτησα. σε κάπνισε. ποιος σου είπε οτι δεν καπνίζεις ανθρώπους; τότε το χαρτί πως το ρούφηξαν τα χείλη;
ρώτα για να μάθεις τον τρόπο που σε αγάπησα. κάλπικα πίστεψα. αφού και εσύ το βασανίζεις το χαρτί. στον άνθρωπο θα σταματούσες;
μα τυφλώθηκα απ'το καπνό μου.
και έπαψα να νιώθω.
ε ρ ω τ α ς ;
-άτονος-
ίδιοι. καήκαμε. σαν αποτσίγαρα.
Comments
Post a Comment