Posts

Showing posts from 2012

φορτίο

οι άνθρωποι που δε φοβούνται το θάνατο, κουβαλάνε  στο πετσί τους,  την ανατριχίλα του "θα πέθαινα για σένα" εσύ τι κουβαλάς στο δικό σου το πετσί;

χρόνια πολλά (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 39ο)

| βάζουμε φωτιά στα μέσα μας για πλάκα | | για να αποσπάσουμε τις καρδιές μας απ'το να μας λείπουν για πάντα |  | αλλά για πάντα μου λείπει  αυτός |  --------------------------------------------------------------------------------- αν με ρωτήσεις τι κάνω θα σου απαντήσω, πως προσπαθώ να σε συγχωρήσω που δεν μου είπες χρόνια πολλά μεγάλο ζήτημα το έκανα στάσου, μπορώ να το διορθώσω να δες " χρόνια μου πολλά" σαν να μου το σχημάτισες εσύ αν με ρωτήσεις ξανά τι κάνω, θα σου απαντήσω πως προσπαθώ να σε ξεχάσω αλλά αυτό δεν διορθώνεται ακόμα

χωροχρόνος [φόρος τιμής]

Πλέον δεν σε αναζητώ. Σε χαιρέτησα εκείνη την Παρασκευή. Θυμήσου γαμώτο. Προσπάθησα να την κάνω να διαρκέσει όσο περισσότερο γινόταν. Θυμήσου γαμώτο . Σταμάτησα το χρόνο. Ήθελα να μας παγώσω. Θυμήσου γαμώτο. Κάθε φορά που με συναντούσες δεν καταλάβαινες ο,τι κυλούσε η ώρα. Θυμήσου γαμώτο. Τρίωρα, τετράωρα μαζί. Μας απορροφούσαμε. Θυμήσου γαμώτο. Τα δευτερόλεπτα αμήχανης σιωπής ανάμεσα στα λόγια. Έμοιαζαν λες και οι δυο θέλαμε να εξομολογηθούμε. Η τελευταία φορά μαζί σου ήξερα πως είναι η τελευταία. Ήξερα πως θα ανακαλούσα τις κινήσεις σου, το βλέμμα σου, τα λόγια σου με κάθε μου σκέψη. Δεν σκόπευα να σε αποχαιρετήσω με ένα απλό "τα λέμε" εκείνο το απόγευμα. Είχα υπολογίσει να σου πω με έναν κάπως πιο πεζό τρόπο, ο,τι αναπνέω εντονότερα κοντά σου. Και κάπνιζα κάπνιζα, όσο μιλούσες κάπνιζα και ταυτόχρονα δούλευα τα λόγια μου. Αλλά πάντα στέκονταν στο στόμα μου και δάγκωνα τα χείλη άτσαλα. Μονάχα τότε αισθάνθηκα ο,τι όντως κάτι θα μετάνιωνα ειλικρινά. Και ενώ ήξερα, το ήξερα

ασανσέρ (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 6ο)

Η Φλορ είχε επιστήσει την προσοχή στους φίλους τους, να μην έρθουν στο νοσοκομείο, έως ότου σταθεροποιηθεί η κατάσταση, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω απ'την ήδη υπάρχουσα συναισθηματική φόρτιση. Σεβόταν τους γονείς της φίλης της και ως το μοναδικό άτομο μαζί με τον Νικ που γνώριζε την λεπτότητα της υπόθεσης, αποφάσισαν να προσποιηθούν ένα δήθεν αυτοκινητιστικό ατύχημα στους υπολοίπους, παρά την αυτοκτονία. Έτρεμε όμως στη στιγμή, που θα άκουγε απ'το στόμα των γονιών της Εστέλλας "γιατί να το κάνει αυτό το παιδί μου Φλορ, γιατί;". Και αυτό ακριβώς συνέβη, όταν άνοιξαν οι συρόμενες πόρτες του ασανσέρ στον τρίτο όροφο.  -Εστέεεελααααα, η μητέρα της σπάραζε απ'το βάθος της ψυχής της, τα μάτια της γυάλιζαν απ'το ασταμάτητο κλάμα και ο μόνος λόγος που κρατιόταν στα πόδια της, ήταν ο άντρας της ο Ζαν την βαστούσε απ'τα μπράτσα. Η Φλορ δεν ανταποκρινόταν. -Φλορ κοπέλα μου, πες μου τι είπαν οι γιατροί; που είναι το μωρό μου; ένας γιατρόοοος, η Σοφύ σ

τόσο όσο

Image
πούλησες το μυαλό σου και αγόρασες το δικό μου σε δευτερόλεπτα, μα απ'τη σιγουριά σου με χρέωσες σε δόσεις γι'αυτό μη ρωτήσεις "πόσο καιρό ακόμα;" τόσο όσο για να ξεχρεώσεις τα τσιγάρα  που φέρανε το σάλιο σου

oh don't you see?

Με απειλούν οι αναμνήσεις και οι προσδοκίες. Ανάμεσα στο "είχε γίνει" και στο "μακάρι να ... αλλά μπα". Δεν φοβάμαι πια να διαλέξω ανάμεσα στα δυο πρόσωπα, φοβάμαι μόνο πως η επιλογή θα είναι για το ποιος με πόνεσε περισσότερο. Και εκεί τρομάζω.

kilómetros de distancia (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 38o)

Image
Είμαστε εγωκεντρικά όντα. Λένε πως δεν αγαπάμε ουσιαστικά τους ίδιους τους ανθρώπους, αλλά τα συναισθήματα που μας προκάλεσαν κάποιες στιγμές μοιρασμένες μαζί τους. Έτσι και εγώ διάλεξα και κράτησα. Εκείνο το πετάρισμα στην κοιλιά μου την ώρα του τελευταίου άβολου  εναγκαλισμού  και του σταυρωτού φιλήματος μας.  Μετά από το καλοκαίρι. Ένα απόγευμα Παρασκευής. -έστω και  ψευδαισθητικά  αγαπιέσαι από χιλιόμετρα μακριά-

δεν ξέρω (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 37ο)

δεν ξέρω πως να στο πω δεν ξέρω πότε να στο πω δεν ξέρω αν πρέπει να στο πω βασικά ήλπιζα αν μπορούσες να το καταλάβεις μόνος σου, και  μετά  το συζητάμε.

48 ώρες (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 5ο)

Το ασθενοφόρο δεν άργησε να φτάσει . Οι μεταφορείς σήκωσαν το κορμί της Εστέλλας . Έμοιζε τόσο εύθραυστη και αβοήθητη . Δεν θύμιζε τίποτα απ ' την εικόνα του παρελθόντος . Η Φλορ βίωσε το βάρος της υπόθεσης στους ώμους της . Τη στιγμή που έβγαζαν την Εστέλλα με το φορίο απ ' την εξώπορτα , η Φλορ κατέρρευσε στην αγκαλιά του Νικ . Ξέσπασε σε κλάματα . Ούρλιαζε σαν αγρίμι και σιγά σιγά ακούμπησε στα γόνατα της . Τοποθέτησε το σώμα της σε μουσουλμανική στάση προσευχής και έβγαζε ακατάλυπτους θρηνητικούς αμανέδες απ ' το στόμα της . Ο Νικ είχε πέσει από πάνω της και σαν κουκούλι την κάλυπτε με τα χέρια του, προσπαθώντας να συγκρατήσει την επερχόμενη τρέλα της . Τόσο άξαφνα, με μια ατσούμπαλη κίνηση η Φλορ σηκώθηκε και στράφηκε στο Νικ με ένα βαθύ βλέμμα. -Πρέπει να πάμε πίσω απ'το ασθενοφόρειο Νικ. Πρέπει να είμαστε εμείς οι δυνατοί της ιστορίας. Πρέπει να αντέξουμε. Πρέπει Νι

ιταλικά πλακάκια (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 4ο)

-Εστέλλα μ'ακούς; Εστέλλα, Εστέλλα, απάντησε μου μ'ακούς; Νικ γιατί δεν απαντάει, Νικ κάλεσε το ασθενοφόρο. ΤΩΡΑ Νικ. Μη κοιτάς χαζεμένα. Χάπια πήρε Νικ. Ο Πιτ φταίει για όλα. Ο φίλος σου. Νικ πάρε τηλέφωνο σου λέω. Σύνελθε. Ο Νικ κοιτούσε συγκλονισμένος το αναίσθητο σώμα της Εστέλλας στο μπάνιο. Μια περιουσία είχε ξοδέψει η Εστέλλα για τα πλακάκια αυτά. "Ιταλικά πρώτης ποιότητας", πάντα αναφωνούσε, "τα καλύτερα στην αγορά". Και τώρα ξάπλωνε, η Ωραία Κοιμωμένη, πάνω τους. Η Φλορ πέρασε μπροστά του σαν τον άνεμο και συνέφερε τον Νικ απ'το κοκάλωμα που του προκάλεσε η αυτοκτονική σκηνή. Ενώ η Φλορ ικέτευε στο ακουστικό να φτάσει όσο πιο γρήγορα γίνεται το ασθενοφόρο, ο Νικ κρατούσε με αγωνία το κεφάλι της Εστέλλας και ψιθύριζε ρυθμικά, σχεδόν αυτιστικά τα ίδια λόγια "τόσο πολύ τον αγαπάς Εστέλλα;". Έμοιαζε σαν να προσπαθούσε να την κρατήσει στη ζωή μέσα απ'την αναφορά του. Ο Πιτ το καρπούζι, ο Πιτ και το μαχαίρι. Δεν είχε το εισιτήρ

αντίστροφη μέτρηση (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 36ο)

Αντίστροφη μέτρηση από αύριο. Κάθε Πέμπτη και από ένα μάθημα. Συμβολικά τοποθετημένο το πρόγραμμα. Με κίτρινα τσιγάρα ξεκίνησαν όλα, με κίτρινα τσιγάρα τελειώνουν κιόλας. Ψιτ νεαρέ μελαχρινέ δεν ξέρω τι να βάλω τίτλους τέλους ή συνεχίζεται... ;

τσόντα

Είναι και αυτή η ζωή, η οποία μοιάζει καμιά φορά με  σενάριο, απ'τα κακογραμμένα. Κάτι συμπτώσεις, κάτι τρίγωνα σαν τσόντες. Απ'τις φθηνές των συνοικιακών μίνι μάρκετ με τον κλασικό 60άρη για ιδιοκτήτη.   Αν η ζωή είναι τσόντα μπορεί τουλάχιστον να βγαίνει στην άκρη δεξιά το κουμπάκι που λέει "next"; Ή ξεπερνάει το μπάτζετ;

μηχανικά (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 3ο)

Τα απογεύματα συχνά η Εστέλλα στεκόταν μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη με το χρυσό περίγραμμα για ώρες. Άλλες φορές απασχολούσε τον εαυτό της με ιστορίες ερωτευμένων, άλλοτε απογοητευμένων και άλλοτε μιλούσε με τη σιωπή της, ενώ ταυτόχρονα μεταμορφωνόταν σε ένα όμορφο πλάσμα που δεν θύμιζε τίποτα απ'το οριακά φρενοβλαβές κορίτσι μετά την απουσία του Πιτ.  Καθόταν σε εκείνη την ξύλινη καρέκλα που είχε φέρει ο Πιτ απ'το ταξίδι του στην Ινδία. Πάντα της φώναζε να μην ακουμπάει βαριά αντικείμενα πάνω της, γιατί ήταν εύθραστη και πολύ πιθανόν να έσπαγε. Αυτή αντιδρούσε, τσατιζόταν που της φερόταν διδακτικά, αν και κατά βάθος της άρεσε αυτή η περίεργη εξουσία που ασκούσε πάνω της. Συνέχεια έκλεινε τον καβγά τους με την ίδια φράση "μα ποιος νοήμων άνθρωπος κουβαλάει καρέκλα απ'την Ινδία;". Ένα βράδυ όμως από εκείνα που το πάθος δεν ελέγχεται και τυφλώνεσαι απ'την επιθυμία του κορμιού, ο Πιτ έριξε την Εστέλλα στην καρέκλα. Την πήγε στον παράδεισο. Και την Εστέλλα

cosmic love (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 35ο)

Image
(Σκηνή 1η: το πριν) δυο τιν τιν στη σειρά κατέληξαν μια αγκαλιά -"χτυπάει η καρδιά σου;" γυμνές πατούσες  που μεταφέρουν σκόνη, πάνω κάτω κοινά ποτήρια κοινά βλέμματα κοινά τσιγάρα κοινά φιλιά πυροτεχνήματα τα μάτια του -"την άκουσες την έκρηξη;" -"η κοιλιά σου δεν έκανε έτσι;" -"όχι η ψυχή μου" (Σκηνή 2η: το μετά) δυο τιν τιν στη σειρά κατέληξαν σε μια αγκαλιά -"σφίξε με μέσα σου" δεν θυμίζει παρελθόν τυφλώθηκε το μέλλον τους, αβέβαιο και μη ξένα ποτήρια ξένα βλέμματα ξένα τσιγάρα ξένα φιλιά κρύα χέρια -" χτυπάει η καρδιά σου και απορυθμίζει τη δικιά μου" -"τι θες να κάνω επιτέλους ; " -"κάν'την να σταματήσει" (Τέλος) (director's cut) έτσι σταμάτησε να τον νιώθει αυτή έπιασε τη μια γωνιά στον καναπέ αυτός έπιασε την άλλη γωνιά στον καναπέ άγνωστο αν θα συναντηθούν ποτέ στη μέση του     ικανά σωματίδια να χάσουν το δρόμο    αυτό είναι κοσμική αγάπη

διπλό καλοκαίρι (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 34ο)

ένα βράδυ σύμπτωση ονομάστηκε, απ'αυτές τις μυστικές ενώσεις, τις γαλαξιακές. δυο λόγια "είναι εδώ" από στόμα άγνωστο, που έγινε γνωστό για να σε αναπληρώσει. έτσι αναπνέω πλέον. ένα πρωινό πάνω σε μια πετσέτα σε ψάχνω αριστερά και δεξιά. ακίνητη όμως παραπλανώ τον εαυτό μου και δίπλα μου σε βρίσκω τελικά. μα δεν είσαι εσύ ομοίωμα που σου μοιάζει ίδιο, ανατριχιαστικά. τόσο ανάγκη είχα να σε βρω που σε κράτησα χωρίς τις διαφορές, σε αγκαλιές ανθρώπων που σε θύμιζαν παντού ένα πρόσωπο ένα ισούται δικό σου. κάπου εκεί κάηκα στη σκέψη σου. τελείωσε το τσιγάρο ξύπνησες εσύ. για τα καλά. πάλι.

ετών 6 (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 33ο)

-Μαμά τι είναι η αγάπη; -Ένα συναίσθημα παιδί μου. -Τι συναίσθημα μαμά; -Όμορφο συναίσθημα. Απ'αυτά που έχει ανάγκη ο άνθρωπος. -Και το φαϊ δεν έχεις πει πως έχει ανάγκη ο άνθρωπος; -Ναι. -Άρα η αγάπη είναι σαν το φαϊ; -Όχι ακριβώς. -Και εσύ γιατί λες στο μπαμπά "θέλω να σε φάω"; -Γιατί τον αγαπαώ πολύ. -Όσο το φαϊ; -Περισσότερο. -Μαμά μπερδεύτηκα. -Και εγώ παιδί μου. Αυτό είναι αγάπη. Το μπέρδεμα.

θεατρική παράσταση (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 2ο)

Θα πούμε ποτέ την αλήθεια μεταξύ μας Πιτ; Γιατί θέλεις να εξαφανιστείς; Σταμάτα να μαζεύεις τα πράγματα σου όταν μιλάω. ΣΤΑΜΆΤΑ Πιτ. Μη με κοιτάς έτσι. Ναι, ύψωσα τον τόνο της φωνής μου. Τι είναι; Πίστευες ο,τι ποτέ δεν θα σου φωνάξω; Πες κάτι. Μα τι κάνεις; Όχι την οδοντόβουρτσα σου Πιτ. Έτσι αρχίσαμε. Υπάρχει άλλη ε; Ποια είναι; Πες μου Πιτ. Μα γιατί δεν μου μιλάς; Σ'αυτή πας; Τι σου προσφέρει καλύτερο; Πιτ σ'αγαπάω. Πιτ. Πιτ μη φεύγεις. Όχι Πιτ, Πιτ, Πιτ, Πιτ, μη. Αν ήταν θεατρική σκηνή θα ήταν κάπως έτσι.  (Ο Πιτ έχει τοποθετήσει το σακβουαγιάζ του πάνω στο κρεβάτι τους) (Η Εστέλλα τον παρακολουθεί σιωπηλά. Αποφασίζει να επέμβει. Σηκώνεται απ'την άκρη του κρεβατιού και τον πλησιάζει) (Ο Πιτ είναι προσηλωμένος στο σακβουαγιάζ του) Θα πούμε ποτέ την αλήθεια μεταξύ μας Πιτ; Γιατί θέλεις να εξαφανιστείς; (Η Εστέλλα του πιάνει το χέρι απ'το μπράτσο) (Ο Πιτ της το απομακρύνει με νεύρα. Δεν την κοιτάζει στα μάτια) Σταμάτα να μαζεύεις τα πράγματα σου όταν μιλάω

2 σειρές (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 32ο)

-Πες μου την ιστορία σου μέσα σε 2 σειρές. Μη διστάζεις. Θα σε πιστέψω. -Έπαψα να νιώθω. Πόνο, αγάπη, φόβο, έρωτα, λύπη, αγωνία, χαρά, έκπληξη, συγκίνηση, αβεβαιότητα. Δεν έχω συναισθήματα. Γέμισα 2 σειρές με κενό. Και πάλι τίποτα. Ούτε ικανοποίηση.

μια κούπα (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 1ο)

Γύρισε μεσάνυχτα, μα στο άδειο σπίτι μόνο η κούπα της έστεκε πάνω στο μπρούτζινο τραπεζάκι. Εκεί την είχε τοποθετήσει το πρωί, όταν φιλοξένησε μέσα της τον καφέ της. Και τις πρωϊνές ελπίδες της. Θυμήθηκε που είχε διαβάσει σε ένα σκονισμένο λεύκωμα των παιδικών της χρόνων, πως η αγαπημένη φράση της Σύνθιας που καθόταν μπροστά της με τις ξανθιές κοτσίδες, ήταν " εμείς την σκοτώνουμε την ελπίδα, στο χέρι μας χαροπαλεύει ". Της την είχε πει η γιαγιά της, σύμφωνα με τη Σύνθια, εκείνα τα βράδια που σκούπιζε τα δάκρυα της εγγονής της για αθώες ιστορίες. Καναπές και η γιαγιά της Σύνθιας. Σαν σύννεφα σκέψης πέρασαν μπροστά απ'τα μάτια της Εστέλλας, το παρελθόν 24 χρόνων, όπως το παγωμένο νερό έπεφτε με μανία στο πρόσωπό της. Για να συνέλθει. Ακούμπησε το δέρμα της και τις αναμνήσεις της στη πετσέτα. Την γαλάζια με τις χρυσαφί λεπτομέρειες στις γωνίες, που της είχε χαρίσει. Για να "εξοπλίσουνε" τη φωλιά τους. Νωχελικά βήματα σε ένα γκρί διάδρομο. Του είχε αλλάξε

ανάσα (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 31ο)

κοίτα με σε ψάχνω σε στενά. μαγικά εξαφανίζεσαι. θέλω μια μέρα σαν θα αναπνέω να βρεθείς μπροστά απ'τα χείλη μου, ή μέσα τους. 24/24 ένα μυαλό δουλεύει για σένα. πονάει για να σε αποστηθίσει, κουράζεται να σε αποκτήσει. δίνεσαι αλλού, μοιράζεις το κορμί σου σε κομμάτια δώστο όπου θες, αδιάφορο. χάρισε μου το εγώ σου. το άϋλο. αυτό θέλω. πλησίασε με. ψιθύρισε μου, με μια ανάσα, τις πιο παρεξηγημένες λέξεις στην ιστορία του κόσμου. αυτές τις λέξεις, που είναι δύο, όπως εσύ και εγώ.

μπαλκόνια (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 30ο)

Image
υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια γιατί τους αρέσει ο ουρανός. σε κάθε απόχρωση.  υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια γιατί γυρεύουν το θάνατο. τον ακαριαίο.  υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια γιατί ψάχνουν τους εαυτούς στους σε φιγούρες περαστικών. της γης και του ουρανού.  υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια γιατί φοβούνται να γυρίσουν σε ο,τι βρίσκεται στην μπαλκονόπορτα. ανεπιβεβαίωτα "σε θέλω".  υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια γιατί θέλουν να ρίξουν τις στάχτες του τσιγάρου τους. ενίοτε της ψυχής. υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια γιατί περιμένουν. αυτό το χάδι. υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια. με κλειστά μάτια. υπάρχουν οι άνθρωποι που κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια.  υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν κοιτάζουν απ'τα μπαλκόνια. τουλάχιστον στους πρώτους μένει η ελπίδα πως ίσως κάποτε πετάξουν. μακριά κοντά. ποιος

ρουφηξιά (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 29ο)

μέτρα τις ρουφηξιές απ'τα τσιγάρα μου να δεις πόσο σε σκέφτομαι μα τι λέω δεν είσαι εδώ ας ανάψω ακόμα ένα

νέος άνθρωπος

ανάσκελα στη θάλασσα, γίνεσαι ο αφρός της. τα αυτιά σου χάνονται στο γουργούρισμα της. σαν τον απόκοσμο ήχο των αναψυκτικών. το σώμα σου παραδίνεται κούτσουρο. πέντε αισθήσεις δεμένες. ξυπνάς γιατί βουίζει ο ήχος της ανάσας σου σε σένα. αναγεννιέσαι. αναδύεσαι σαν αφροδίτη, χωρίς φύλο. στεριά. ανάβεις το τσιγάρο ολοκληρώθηκε η βάπτιση. νέος άνθρωπος -δες τον έρωτα (μας), βυθίζεται και αυτός-

μοίρα (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 28ο)

χέρια που δεν έχουνε να φάνε αυτά κρατάνε ένα τσιγάρο πάντα. και εμείς κρατάμε. λέμε πως γεμίζει το κενό. ή τουλάχιστον το νιώθουμε. πιστεύεις στη μοίρα; γιατί η κάρτα ταρώ δείχνει εσένα.

μου (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 27ο)

μάθαμε κάτι για σας δεσποινίς, σε μια γωνιά δίπλα στο ψυγείο με κρασί και με τσιγάρα περνάνε οι νύχτες σαν αερικά. μάθαμε κάτι για σας δεσποινίς, δακρύσατε για να φυτέψετε αγάπη στη καρδιά σας, μα η ξερασία της εποχής σας κατέστρεψε. μάθαμε κάτι για σας δεσποινίς, πως πάψατε να βάζετε το "μου", επιφυλακτικότητα το ονομάσατε ανέραστη σας αποκάλεσαν δεν ξέρουν το λαβύρινθό σας όμως. μάθαμε κάτι για σας δεσποινίς μου, θυμάστε ακόμα να αγαπάτε οι άλλοι ξέχασαν.

ερωτήματα (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 26ο)

τόσο συναίσθημα που να το διοχετεύσεις; αν σε φιλούσα όμως θα ερχόταν σε σένα και μετά εγώ δεν θα ήμουν αντιμέτωπη με βαθυστόχαστα ερωτήματα -καληνύχτα-

αερικά σε μπαλκόνι (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 25ο)

H ζωή είναι πολύ μικρή για να μην διαθέτει πάθη, από ένα τσιγάρο, μέχρι ένα φιλί. Θυμάσαι, σου έλεγα τις θεωρίες μου ανάμεσα σε ξανθούς κόκκους ή  μήπως ήμουν μόνη τότε και σε φαντάστηκα; Συνήθη φαινομενα, ευκόλως παρεξηγήσιμα. Έχει άλλη γεύση το καρπούζι το καλοκαίρι. Πιες το απ'τα χείλη μου και αποδειξέ το στον εαυτό σου. Αλατισμένο απ'τη θάλασσα, ερωτευμένο απ'τα σωθικά μου. Μας προλαβαίνω στους τίτλους, του τέλους, Εσύ; Μαντεύω την υπόθεση. Σφιγκα αμπαρωμένη γίνεσαι, αινί γματα βάζεις στα ήδη υπάρχοντα. Μικροί άνθρωποι και εμείς που πατάνε στη γη. Σκιές χορεύουν στον αέρα. Στο θάνατο ακουμπώ, για ένα τανγκο μαζί σου στα ουράνια. Χάρισε το μου και ας κοιμηθώ αιώνια. Το χώμα είναι γόνιμο άραγε και για μας; Όνειρα ονομάζονται για τους φτωχούς, δεν αρκούν πλέον. Άνοιξε μου τα χέρια σου, φτάνει να δω πως στα μάτια σου υπάρχει ζωή. Αλλιώς ξερίζωσε με. Τώρα.

αστρολογικός χάρτης (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 24ο)

Εισαγωγή - Κύριο Μέρος - Επίλογος Ο θηλυκός σκορπιός μετά την σύζευξη καταβροχθίζει τον αρσενικό. Οι επιστήμονες το λένε. Και ο αρσενικός το γνωρίζει. Πηγαίνει όμως μαζί της και ας ξέρει πως θα πεθάνει. Άσχετες παρατηρήσεις -θαρρώ-. -|| Διαπεραστικό βλέμμα. Ροκάνιζε την ψυχή σου για να κρατήσει αποκόμματα. Αγνοούσε το πότε θα σε συναντούσε ξανά. Μελαχρινή. Ψυχή κατράμι. Δεν κάπνιζει μπροστά σου. Φοβάται μήπως δεις τον εαυτό σου στο καπνό της και την καταλάβεις. Θα δάκρυζε. Χάνει. Ή έτσι μοιάζει στους τρίτους . ||- Ο σκορπιός όταν τρελαίνεται τσιμπάει τον εαυτό του. Πεθαίνει απ'το δηλητήριο του. Γράφει ο ίδιος τον επίλογο. Εις τριπλούν είναι ο σκορπιός στον αστρολογικό της χάρτη. Φοβάται και αυτή μέχρι που μπορεί να φτάσει. Πιστεύεις στα ζώδια μωρό της ;

παραλιακή (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 23ο)

Απ'τη παραλία γυρνούσα. Φεγγάρι είχε. Με αυτό το κίτρινο χρώμα. Της τελειωμένης λάμπας. Το κιτσέ. Με κουτσουρεμένο σύκο έμοιαζε. Ο ταξιτζής άκουγε τα ποδοσφαιρικά του.

αποτσίγαρα (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 22o)

Image
Σκισμένο Χαρτί, δεν ερωτήθηκες ποτέ πόσο πονάς. χωρίζεσαι απ'το άλλο σου μισό αλλά σιωπαίνεις, ελπίζεις καρτερικά σα να ξέρεις πως σε κάποια άλλη ζωή θα βρεθείτε. μια μέρα χτυπούσε η εμμονή την πόρτα και ψιθύριζε το όνομα του. το σχημάτισε λάθος. έβαλε μέσα της το +αίσθημα. το δικό του όνομα παρέχει μόνο -αίσθημα. ένιωσα σκισμένο χαρτί. εσύ δηλαδή. με πότισε μαυρίλα. δηλητηριασμένα βλέμματα στο μυαλό. μέχρι τα λαγούμια της ψυχής μου έφτασε η πίσσα. το βλέπεις το τσιγάρο στο τασάκι   τον ρώτησα.  σε κάπνισε. ποιος σου είπε οτι δεν καπνίζεις ανθρώπους; τότε το χαρτί πως το ρούφηξαν τα χείλη; ρώτα για να μάθεις τον τρόπο που σε αγάπησα. κάλπικα πίστεψα. αφού και εσύ το βασανίζεις το χαρτί. στον άνθρωπο θα σταματούσες; μα τυφλώθηκα απ'το καπνό μου. και έπαψα να νιώθω. ε ρ ω τ α ς ; -άτονος- ίδιοι. καήκαμε. σαν αποτσίγαρα.

μεγάλες προσδοκίες

Περίμενα να μοιραστούμε τις ψάθες μας φέτος.  Μήνες το σχεδίαζα.  Καλά μη φανταστείς ήσυχα πράγματα.  Καρπούζι, φιλιά, κεράσια, βατραχοπέδιλα, πατημασιές στην άμμο. Τον παλιατζή στις 10 το πρωί να μας ξυπνάει. Ιδρωμένους σε δανεικά ράντζα. Την αφορμή για το αντηλιακό, γιαούρτι για το κάψιμο, εβιάν στα μούτρα, πρόχειρες πίτσες σε τουριστικά εστιατόρια, ηλεκτρική μυγοσκοτώστρα. Να σου μιλάω για διηγήματα, να μου μαθαίνεις  τη μουσική σου. Να φοβάμαι  να ανοίξω τα μάτια στο νερό, να φοβάσαι να βγάλεις το μαγιό σου. Μπόρες απρόβλεπτες, λασπωμένα φλιπφλόπς, χορός στα νερά. Νύχτες με κεριά ή χωρίς. Όζες στα νύχια σου, μισοξυρισμένο το πόδι σου, λαδωμένα χέρια γιατί κάπου πρέπει να δοκιμάζω τα καλλυντικά μου. Αουτάν, τσιρίδες για τις ακρίδες, σφιχτές αγκαλιές. Να μ'ακούς να τραγουδάω να κλείνεις τα αυτιά σου, να πέφτω απ'το ποδήλατο, χρήματα να μην υπάρχουν, βενζίνη τέλος, ωτοστόπ σε περαστικούς. Την Δευτέρα την αγάπη μας βραστή. Την Τρίτη ψητή. Την Τετάρτη στα κάρβουνα. Πέμπτη, Παρ

ωμή αντεπίθεση (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 21ο)

κατηγορείσαι για παρακράτηση ευκαιριών τρίτων, δεύτερων, πρώτων. στημένο στον τοίχο και σε πυροβολούν γνωστοί της και άγνωστοι της. ζητάνε πίσω τα δανεικά της αισθήματα και τα άλλα με το συν. είπες πως λέμε μόνο τη μεριά της. υποθέτω τουλάχιστον. με τον πόνο συμβαδίζουμε όχι με την αναισθησία κύριε εδώ ψυχές πονάνε και εσείς γελάτε κύριε παίζεται σαν να είμαστε τα ζάρια σας κύριε φαντάσου όμως να κλείσει εκείνη απότομα το τάβλι. από δάχτυλα μέχρι καρδιά μπορεί να σου πιάσει.

quizas, quizas, quizas (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 20ο)

Είναι αυτές οι μουσικές που βαραίνουν τα μυαλά μας. Κάτι κύτταρα στιβαγμένα στο χωροχρόνο. Με όψεις απειλητικές μα γνώριμες. Οι βλεφαρίδες κλείνουν τόσο όσο θες να ξεχάσεις. Ανάβεις το τσιγάρο σου αλλά χωρίς την φωτιά θα στεκόσουν ανήμπορος. Εξαρτημένα όντα. Είναι αυτές οι μουσικές που στίχους δεν δέχτηκαν. Σιωπές τις βάφτισαν με λάδι και ξύδι. Παρακαλούν για μια κουβέντα. Αυθόρμητα απαιτούν. Μέσα σε τέσσερις τοίχους μείναν τα  αποκαΐδια τους. Σάπισαν όπως σαπίζουμε. Αδικιολόγητα. Είναι αυτές οι μουσικές που ξεχυλίζουν δάκρυα. Δεν σου επιτρέπεται να τα δεις. Κοίτα στον καθρέφτη και ίσως. Ένα πρόσωπο θα είναι στη γωνία δεξιά ίσως. Αυτό το πρόσωπο ίσως. Ίσως να ήθελε να είναι ο αναπτήρας σου. Είναι αυτές οι μουσικές σου. Τουλάχιστον σε έχω στα αυτιά μου. Για όσο αντέχει η αυτοαποκαλούμενη καρδιά μας.

πες μου και θα γίνει (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 19ο)

" τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω" παραφρασμένη απάντηση σε ένα γνώριμο στίχο θα'ρθω την ώρα που μεθάει το μυαλό με ενα μπουκάλι για σκέψεις συλλεκτικό το ποτό κάτσε μονάχος στη γωνία που απέμεινε κουρνιασμένο συναίσθημα που ίδρωσε και ξέφτισε τρίπλαρες, τον εαυτό σου τον ίδιο καμιά ευκαιρία για όσους αναμένουν στον ήλιο κοιτώ τα μάτια σου μα δε σε βλέπω γιατί ποτέ μου δεν σε είχα και  ποτέ μου δεν θα σε χω άγνωστος μέσα σε γνωστούς ρομαντικοί δίχως ταυτότητα σε σκοτεινούς διαδρόμους μια μέρα μονάχα και θα έφτανε σα τσιγάρο σβησμένο να πιω τα χνάρια που άφηνες σαν σάλευε ο καπνός σε ένα δωμάτιο θολό σιώπα.

μονόγραμμα μου (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 18ο)

Image
Μέσα στο μονόγραμμα του Ελύτη μπλεχτήκαμε, κορμιά ανέραστα και φοβισμένα -Σ'αγαπώ μ'ακούς- της είπε Ποιος αγαπάει και ποιος ακούει σε μας δεν ξέρω Γυναίκες απ'αυτές που σε διαβάζουν Μαύρος ο πάτος και η καρδιά μου στη μέση, δεξιά εσύ και αριστερά τα δάκρυα "θα ταλαιπωρηθείς" είπε Υπερφυσικά υπάρχεις ανάμεσα στη ποίηση και στη μαντική και οι τέσσερις τοίχοι μούλιασαν απ'τα κοινά λόγια αξίζει αυτός ο θάνατος; σαν το μπουμπούκι πριν το ξημέρωμα του άσε με να ανθίσω μοναχή ή γίνε ο κηπουρός μου μη με τσαλαπατήσεις, πονώ μονόγραμμα μου. via kapa44

||μέσα από μια οθόνη|| (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 17ο)

Image
Φαιά ουσία, θρυμματισμένη στέκεσαι. Λόγια εγκλωβισμένα σ'ένα στόμα, αναστάτωσης και εσύ κλειστά αυτιά και μάτια τυφλά. Πύργος από τραπουλόχαρτα μοιάζουμε. Ακουμπώ το τελευταίο φύλλο, καταρρέει και εσύ ανήμπορος και θέληση κρυφή. Πάλεψα. Αμύνθηκες. Δυο ρηματικές μονάδες. Εγώ. Εσύ. Κατ'αντιστοιχία. Δύσκολα περνάει απόψε το φεγγάρι, μου υποσχέθηκε να σου αφήσει ένα φιλί της έγνοιας και εσύ ανατριχίλα δεν θα νιώσεις. Δύσκολα θα περάσει απόψε και η κίτρινη μάζα, δεν σου ταιριάζει το φως δίχως πάθος και εσύ θα μείνεις να αγγίζεις τον εαυτό σου. απόψε η παρουσία μου είναι στον αέρα ή δίπλα σου ανάλογα με το πόσο θα χρειαστεί να καταλάβεις. -κυλά ο χρόνος βρες με τελειώνει η επιμονή- via  kapa44

υγρά (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 16ο)

Image
Παραμιλούσα ξύπνια μου είπαν χθες το βράδυ. Ανάμεσα σε δωρεάν υγρά φώναζα το όνομα σου. Ήλπιζα οτι θα άκουγες από 'κει ψηλά. Παραμιλούσα ξύπνια μου είπαν χθες το βράδυ. Κοιτούσα στις γωνίες μήπως σε βρω. Εσύ σε ξέφωτα ξένα είχες αράξει. Παραμιλούσα ξύπνια μου είπαν χθες το βράδυ. Το ξέρω. Γιατί φυσούσε δυνατά και νόμιζα πως σε μύρισα κοντά μου. Παραμιλούσα ξύπνια μου είπαν χθες το βράδυ. Μα ξύπνησα. Άτιμα υγρά. via  kapa44

κλάσματα δευτερολέπτου (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 15ο)

Image
Κακό πράγμα να θυμάσαι τους ανθρώπους απ'τη μυρωδιά. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μύριζε πάνω σου άλλα η μύτη μου θυμάται. Αρκεί. Καμιά φορά, στο δρόμο, με προσπερνάνε πρόσωπα κενά που φέρουν το άρωμα σου. Άξαφνα αποκτούν ουσία. Και μέσα στο περιθώριο του δευτερολέπτου,  πιάνω τον εαυτό μου να τους λέει "συγγνώμη μα μου θυμίζετε Εκείνον". via  lorelai