κατά κάποιο τρόπο (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 11ο)

Νύχτα ήταν και μόνο αχνοφαίνονταν τα σύννεφα.
Κατέντησες γελοίος και ντράπηκε και το φεγγάρι για χάρη σου.
Μικτές μουσικές ακούγονταν.
Βαβούρα του κόσμου.
Βαρούρα στο ίδιο το κεφάλι.
Κρασί. Λευκό. Γιατί το κόκκινο θυμίζει εσένα.

Ξέρεις, τον ουρανό έβλεπα στο μέρος που καθόμουν.
Και φύσηξα το καπνό προς τα επάνω.
Μπας και σου έρθει η ανάσα που δεν ήθελες στο στόμα σου.
Ειρωνικό. Ποτέ σου δεν την δοκίμασες.
Μέσα σε εκείνο το καπνό, ρημάδι το τσιγάρο, σ'αγάπησα και ύστερα σε σκότωσα.

Στο τέλος γέλασα.
Γελάς όταν σε ταπεινώνουν.
Μονόδρομος.
Αλλιώς η τρέλα.
Εμμονικά σε ξέχασα.
Εμμονικά σε ήθελα.
Κάποτε.
Τώρα μείνε να βρεις την άκρη.
Εσύ με την ερώτηση.
Εγώ με την απόρριψη.
Δεν ξέρω πως αλλιώς να (σ)τα πω.

via kapa44