πούλησες το μυαλό σου και αγόρασες το δικό μου σε δευτερόλεπτα, μα απ'τη σιγουριά σου με χρέωσες σε δόσεις γι'αυτό μη ρωτήσεις "πόσο καιρό ακόμα;" τόσο όσο για να ξεχρεώσεις τα τσιγάρα που φέρανε το σάλιο σου
Με απειλούν οι αναμνήσεις και οι προσδοκίες. Ανάμεσα στο "είχε γίνει" και στο "μακάρι να ... αλλά μπα". Δεν φοβάμαι πια να διαλέξω ανάμεσα στα δυο πρόσωπα, φοβάμαι μόνο πως η επιλογή θα είναι για το ποιος με πόνεσε περισσότερο. Και εκεί τρομάζω.