Posts

Showing posts from May, 2012

κοίτα στο φούρνο (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 10ο)

Image
Κορμιά που εραστές δεν έγιναν ποτέ. Κάτι σώματα. Κάπου. Κάποτε. Μόνο τα τυπικά αγγίγματα. Ξένη την αποκάλεσες. Τυχαίοι. Γνωστοί. Αρκέστηκε. Είπε. Σε είδε. Δεν είδες. Και χαθήκατε. Σκιές μέσα σε θόρυβο απόκοσμο. Και κρύφτηκες. Δίχως πρόθεση. Ξεχνιέται γρήγορα ό,τι δεν άρχισε ποτέ. Είπε. Ήρθε νέος. Αν δεν της δώσουν, δεν παίρνουν. Μαζί σου βιάστηκε. Η λαχτάρα φταίει. Πιάτο έτοιμο. Ποτέ δεν δοκίμασες. Το έδιωξες από την όψη. Μα και η μπάμια έχει τη μαγεία της. Αυτός τη δοκίμασε. Και αυτή του δόθηκε. Είπε. Τα τρία είπε να γίνονταν ένα "σ'αγαπώ". Προλαβαίνεις αν θες. Είπε. Κράτησε λίγες μπάμιες και για σένα. Κρυφά απ'όλους. via  here

historia de un amor (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 9ο)

Image
Μη ρωτάς τι είναι ο έρωτας  απάντηση δεν θα πάρεις κι αν πάρεις δεν θα αρκεί μόνο κάτι βλέμματα κενά θα γεμίσουν τη σιωπή σου και στο τέλος θα ρωτάς πάλι "τί είναι ο έρωτας;" κάποτε θα τον συναντήσεις, θα σου πουν κάποτε θα τον συναντήσεις και θα πεις "να 'τος" να θυμάσαι όμως αυτό δεν θα 'ναι έρωτας θα 'ναι μονάχα η επιπόλαιη, αγωνιώδης απάντηση που βιαζόσουν να δώσεις γιατί τον άλλον τον ουσιαστικό δεν θα τον καταλάβεις αυτό είναι μάλλον και  με  μια  ανάσα χωρίς  να σταματήσεις θα  βάλεις  τότε την  τελεία  της  ζωής  σου. Ασυναίσθητα. via  here

έτσι είπαν (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 8ο)

Image
Ξόδευε τα πρωινά της στο να τον σκέφτεται. Ξόδευε τα μεσημέρια της στο να τον σκέφτεται. Ξόδευε τα απογεύματα της στο να τον σκέφτεται. Ξόδευε τα βράδια της στο να τον σκέφτεται. Και έτσι περνούσε μια μέρα. Και την επόμενη πάλι απ'την αρχή. Μέρες ολόκληρες, που γίναν βδομάδες, μήνες και χρόνια. Και τα χρόνια γίναν μια ζωή. Έτσι της φάνηκε. Μα ένα πρωί ξύπνησε και δεν τον σκέφτηκε. Και έπαψε να κυκλοφορεί στα λημέρια του ελπίζοντας να τον συναντήσει. Η σκέψη του εγκλωβίστηκε ανάμεσα σε ντουβάρια, σε δρόμους που είχε χιλιοπερπατήσει αναζητώντας τον. Πάντα αυτή τον έψαχνε. Μονομερής αγάπη είχε ακούσει να το λένε. Αυτός απών. Είχε συνηθίσει εξάλλου. Μα εκείνο το πρωί μεταμορφώθηκε σε βράδυ και δεν τον σκέφτηκε. Κυκλοφορούσε, έπινε, γελούσε, και στο καπνό της δεν υπήρχε η μορφή του. Η σκέψη του εγκλωβίστηκε ανάμεσα στις ουσίες και τα σεντόνια της που είχε μουσκέψει σκεφτόμενη την μορφή του. Πάντα αυτή πονούσε. Πλατωνικότητα της είχαν πει, θα σου περάσει. Αυτός απών. Είχε συνηθίσει

ευκαιρία (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 7ο)

Image
Σε πλησιάζω. Δεν το βλέπεις;  Μόνο να είμαι παρούσα θέλω. Στη ζωή σου. Να με βάλεις μέσα σ'αυτή. Σαν παρατηρητή. Άσε σε μένα το να σε σκέφτομαι. Θα κάνω εγώ τη δουλειά, και για τους δυο μας. Απλά επίτρεψέ μου να σε μυρίζω, να σε αγγίζω, να σε κοιτάζω, να σε ακούω, να σου μιλάω. Δεν το βλέπεις. Εγώ όμως το βλέπω. via  kapa44

είναι - φαίνεσθαι (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 6ο)

Image
Δεν γύρισε. Δε κοίταξε. Τον έχασε. Δεν γύρισε. Δε κοίταξε. Την έχασε. Απείχαν 6 βήματα. Έμοιαζαν όμως σαν χρόνια. Μα αυτή είχε γυρίσει. Είχε κοιτάξει. Μα αυτός είχε γυρίσει. Είχε κοιτάξει. Κανείς δε μίλησε. Στο τσιγάρο της τον κατάπιε. Ρούφηξε ό,τι δεν την άφησε να πάρει. Ή να του δώσει  Χαθήκανε γιατί το επιτρέψανε. Άραγε αυτό θέλουνε; via  kapa44

το συνηθισμένο (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 5ο)

Image
Ιστορίες αγάπης δεν υπάρχουν πια. Χάθηκαν μια μέρα και τη θέση τους πήραν αιμοβόρα ρακούν. Ή απλά μια στρώση αδιαφορίας που μακάρι να ήτανε ρακούν. Να σου πω εγώ μια ιστορία αγάπης απ'αυτές τις σύντομες του παρόντος. Και του παρελθόντος. Δεν σε ρωτώ. Στο ανακοινώνω. Και αν θες φύγε. Συνηθισμένο πια. Δεν θα το πάρω προσωπικά στο υπόσχομαι. Είναι ιστορία δικιά μου. Δικιά σου. Αυτής που περνάει που λέει και ο Δεληβοριάς, του τύπου με τα λαχανικά στο τέλος της λαϊκής. Είναι η ιστορία της γειτόνισσας, του ταξιτζή της μιας ταρίφας, του πλουσιόπαιδου, της λουλουδούς. Είναι η ιστορία του φυλακισμένου και του ελεύθερου. Ψύχη τε και σώματι. Είναι Η ιστορία. Η συνηθισμένη ιστορία αγάπης. Αυτή που χωρίς αιτία μας κρύβουνε. Έχουμε εφησυχαστεί στα χάππι έντινγκς. Προσαρμόστηκε το μυαλό μας σ'αυτή τη λογική. Κλισέ ή όχι. Γιατί κανένας δε λέει την αλήθεια. Τότε που αυτός υπόσχεται αλλά εξαφανίζεται. Είτε στο πρώτο είτε στο εκατοστό ραντεβού. Και μετά χάνεται και από προσώπου γης. Και