48 ώρες (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 5ο)

Το ασθενοφόρο δεν άργησε να φτάσει. Οι μεταφορείς σήκωσαν το κορμί της Εστέλλας. Έμοιζε τόσο εύθραυστη και αβοήθητη. Δεν θύμιζε τίποτα απ'την εικόνα του παρελθόντος. Η Φλορ βίωσε το βάρος της υπόθεσης στους ώμους της. Τη στιγμή που έβγαζαν την Εστέλλα με το φορίο απ'την εξώπορτα, η Φλορ κατέρρευσε στην αγκαλιά του Νικ. Ξέσπασε σε κλάματα. Ούρλιαζε σαν αγρίμι και σιγά σιγά ακούμπησε στα γόνατα της. Τοποθέτησε το σώμα της σε μουσουλμανική στάση προσευχής και έβγαζε ακατάλυπτους θρηνητικούς αμανέδες απ'το στόμα της. Ο Νικ είχε πέσει από πάνω της και σαν κουκούλι την κάλυπτε με τα χέρια του, προσπαθώντας να συγκρατήσει την επερχόμενη τρέλα της.

Τόσο άξαφνα, με μια ατσούμπαλη κίνηση η Φλορ σηκώθηκε και στράφηκε στο Νικ με ένα βαθύ βλέμμα.

-Πρέπει να πάμε πίσω απ'το ασθενοφόρειο Νικ. Πρέπει να είμαστε εμείς οι δυνατοί της ιστορίας. Πρέπει να αντέξουμε. Πρέπει Νικ. Ο Νικ κουνούσε το κεφάλι του συγκαταβατικά στα λόγια της αρραβωνιαστικιάς του.

-Νικ, πρέπει να τηλεφωνήσεις στο Πιτ, πρόσθεσε η Φλορ και έπιασε το χέρι του, τραβώντας τον προς την έξοδο.

Φτάσανε στο νοσοκομείο ακολουθώντας από πίσω το ασθενοφόρο. Το φορείο με την Εστέλλα κατευθυνόταν αλαφιασμένα στα επείγοντα. Ένας απ'τους μεταφορείς φώναξε "απόπειρα με χάπια" και οι νοσοκόμες μπήκαν αμέσως στο κλίμα της περίπτωσης. Η πόρτα έκλεισε και η Φλορ με τον Νίκ έμειναν να κοιτάζουν απ'το γεμάτο δαχτυλιές παραθυράκι της. Πόσα ζευγάρια παλάμες άγγιξαν τις τσιρίδες τους άραγε πάνω του.

-Νικ ας μοιράσουμε τα τηλέφωνα, είπε με μια αλλοπρόσαλλη ψυχραιμία η Φλορ.Πάνω κάτω, πάνω κάτω, επί ένα τέταρτο και οι δυο στο διάδρομο της μονάδας. Ειδοποίησαν τους γονείς και τους στενούς τους φίλους. "Δεν μας έχουν ενημερώσει για την κατάσταση αλλά η Εστέλλα είναι μαχητής..." έλεγαν σε όλους. Εκτός απ'τους γονείς της. Εκεί στάθηκαν τα λόγια σαν ψαροκόκαλα στο λαιμό. Η Φλορ τους ανέλαβε και ένιωσε τον σπαραγμό της μητέρας της Εστέλλας στην άκρη του τηλεφώνου.

-Πως αντέδρασαν;

-Όπως κάθε γονιός Νικ που αισθάνεται πως το παιδί του πεθαίνει. Τι ρωτάς;

Ο Νικ ενοχλήθηκε απ'την επιθετικότητα στην απάντηση της Φλορ.

-Συγγνώμη Νικ. Είμαι...Καταλαβαίνεις... Τα μάτια γέμισαν ξανά δάκρυα.

Ο Νικ την αγκάλιασε στοργικά αφήνοντας το κεφάλι της να κλειδώσει κάτω απ'το πιγούνι του χαϊδεύοντας τα μαλλιά της.-Ο Πιτ τι είπε; Έρχεται;

-Δεν απάντησε.

-Τι; Μα πόσο ανόητος μπορεί να είναι; Εδώ δεν μιλάμε για παιδιάστικα πείσματα είναι ζήτημα ζωής.

-Του έστειλα μήνυμα να με πάρει τηλέφωνο μόλις δει τις κλήσεις μου.-Το κάθαρμα. Εξαφανίζεται. Την παρατάει χωρίς εξηγήσεις. Άπομακρύνεται και από μας και τώρα δεν σηκώνει και τα τηλέφωνα. Πότε θα καταλάβει ο μαλάκας ο φίλος σου, ο,τι δεν περιστρέφεται γύρω απ'αυτόν ο κόσμος. Καταλήξαμε να μας αποφεύγει γιατί νομίζει, ο,τι θα τον παρακαλέσουμε να γυρίσει στην Εστέλλα. Όταν θα την δει όμως νεκρή.

-Σταμάτα Φλορ.

-Ούτε να το ξεστομίσω δεν μπορώ.

Βούρκωσε η Φλόρ και σκούπισε τα υγρά των ματιών της στο μάλλινο μπλουζάκι της. Ταυτόχρονα ο γιατρός εξήλθε απ'το χειρουργείο.

-Της κάναμε πλύση στομάχου. Οι επόμενες 48 ώρες είναι κρίσιμες για να αποδειχθεί αν διέφυγε τον κίνδυνο. Εσείς την βρήκατε;

-Μάλιστα.

-Μερικές ώρες παραπάνω και δεν θα υπήρχε καμιά ελπίδα. Τι να πω, υπομονή.

Ο γιατρός έφυγε σαν να εκπλήρωσε τον τυπικό του ρόλο. Κομπάρσος ταινίας. Η Φλορ και ο Νικ έστρεψαν τις πλάτες τους προς αντίθετες κατευθύνσεις εγκλωβισμένοι στις σκέψεις τους. Τότε κουδούνησε το κινητό του Νικ.

-Έλα. (...) Είμαστε στο νοσοκομείο. (...) Η Εστέλλα έκανε απόπειρα αυτοκτονίας (...) Στο...Συνέχισε ο Νικ να δίνει τις τεχνικές πληροφορίες στον Πιτ και μόλις κλεισε το κινητό, κοίταξε την Φλορ.

-Έρχεται.

-Άργησε Νικ. Άργησε.