θεατρική παράσταση (μεγάλες ιστορίες αγάπης μέρος 2ο)

Θα πούμε ποτέ την αλήθεια μεταξύ μας Πιτ; Γιατί θέλεις να εξαφανιστείς; Σταμάτα να μαζεύεις τα πράγματα σου όταν μιλάω. ΣΤΑΜΆΤΑ Πιτ. Μη με κοιτάς έτσι. Ναι, ύψωσα τον τόνο της φωνής μου. Τι είναι; Πίστευες ο,τι ποτέ δεν θα σου φωνάξω; Πες κάτι. Μα τι κάνεις; Όχι την οδοντόβουρτσα σου Πιτ. Έτσι αρχίσαμε. Υπάρχει άλλη ε; Ποια είναι; Πες μου Πιτ. Μα γιατί δεν μου μιλάς; Σ'αυτή πας; Τι σου προσφέρει καλύτερο; Πιτ σ'αγαπάω. Πιτ. Πιτ μη φεύγεις. Όχι Πιτ, Πιτ, Πιτ, Πιτ, μη.

Αν ήταν θεατρική σκηνή θα ήταν κάπως έτσι. 

(Ο Πιτ έχει τοποθετήσει το σακβουαγιάζ του πάνω στο κρεβάτι τους) (Η Εστέλλα τον παρακολουθεί σιωπηλά. Αποφασίζει να επέμβει. Σηκώνεται απ'την άκρη του κρεβατιού και τον πλησιάζει) (Ο Πιτ είναι προσηλωμένος στο σακβουαγιάζ του)

Θα πούμε ποτέ την αλήθεια μεταξύ μας Πιτ; Γιατί θέλεις να εξαφανιστείς; (Η Εστέλλα του πιάνει το χέρι απ'το μπράτσο) (Ο Πιτ της το απομακρύνει με νεύρα. Δεν την κοιτάζει στα μάτια) Σταμάτα να μαζεύεις τα πράγματα σου όταν μιλάω. ΣΤΑΜΆΤΑ Πιτ. (φωνάζει η Εστέλλα με ένταση) Μη με κοιτάς έτσι. (ο Πιτ στρέφει για πρώτη φορά το βλέμμα του πάνω της, γεμάτο απορία και λύπηση.) Ναι, ύψωσα τον τόνο της φωνής μου. (με αποφασιστικότητα, έχοντας αρχίσει όμως να βουρκώνει) Τι είναι; Πίστευες ο,τι ποτέ δεν θα σου φωνάξω; Πες κάτι. (μιλάει δίπλα στο αυτί του, προσπαθεί να τον χαϊδέψει και να τον αγκαλιάσει, μ'αυτός την απομακρύνει) . Μα τι κάνεις; (στρέφει το βλέμμα της στο σάκο και βλέπει την οδοντόβουρτσα) Όχι την οδοντόβουρτσα σου Πιτ. Έτσι αρχίσαμε. (την βγάζει απ'το σάκο και την κρατάει στα χέρια της σφιχτά) Υπάρχει άλλη ε; (η Εστέλλα δακρύζει) Ποια είναι; Πες μου Πιτ. Μα γιατί δεν μου μιλάς; (έχει γονατίσει και κλαίει με λυγμούς στην άκρη του κρεβατιού) (Ο Πιτ της παίρνει την οδοντόβουρτσα απ'τα χέρια. Τη ρίχνει μέσα στο σακβουαγιάζ και το κλείνει. Το βάζει στον ώμο του και κατευθύνεται προς την έξοδο.) (Η Εστέλλα σηκώνεται άτσαλα και τρέχει από πίσω του) Σ'αυτή πας; (με απόγνωση ρωτάει η Εστέλλα) Τι σου προσφέρει καλύτερο; Πιτ σ'αγαπάω. (Ο Πιτ είναι έτοιμος να ανοίξει την πόρτα. Το "σ'αγαπάω" της Εστέλλας τον κάνει να σταματήσει. Γυρίζει ενώ αυτή έχει γονατίσει πίσω απ'την εξώπορτα. Την κοιτάζει με στοργή. Αμέσως γυρίζει. Ανοίγει την πόρτα και την κλείνει απαλά πίσω του) Πιτ μη φεύγεις. (Η Εστέλλα μένει στο πάτωμα και ψιθυρίζει τα τελευταία της λόγια ξεψυχισμένα) Όχι Πιτ, Πιτ, Πιτ, Πιτ, μη.

(Η σκηνή κλείνει με την Εστέλλα στο πάτωμα)

Εκεί έμεινε όλο το βράδυ. Κοιτώντας την εξώπορτα. Σταμάτησε να κλαίει. Μα είχε το βλέμμα της τρέλας. Μακάρι να ήταν απλά μια θεατρική παράσταση.