δέσμιος

τα βράδια που σε οδηγούν άλλοι

δέσμιος στα χέρια τους

-ή στα δικά σου-

αρπάζεις τη μια στιγμή ελευθερίας

το χέρι σου έξω απ'το παράθυρο

η παλάμη να νιώθει τον παγωμένο άνεμο της ταχύτητας

και τη γυρνάς από κάθε της πλευράς

για να αρπάξει ολόκληρη

λίγη απ'την αίσθηση του να πετάς

μέχρι να τσουρουφλιστεί

γιατί ποιον κοροιδεύεις;

τα φώτα στο μπετόν σου θυμίζουν τι είσαι

πόσο σου φτάνει

σκοντάφτεις στην αλήθεια της πραγματικότητας σου

τραβάς το χέρι μέσα

μη το αφήσεις να αφεθεί στην ελευθερία του

και παρεκτραπεί

γιατί είπαμε

είναι μια στιγμή ελευθερίας

και την κλέβεις απ'τον εαυτό σου.