oh don't you see?

Με απειλούν οι αναμνήσεις και οι προσδοκίες. Ανάμεσα στο "είχε γίνει" και στο "μακάρι να ... αλλά μπα". Δεν φοβάμαι πια να διαλέξω ανάμεσα στα δυο πρόσωπα, φοβάμαι μόνο πως η επιλογή θα είναι για το ποιος με πόνεσε περισσότερο. Και εκεί τρομάζω.