αερικά σε μπαλκόνι (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 25ο)

H ζωή είναι πολύ μικρή για να μην διαθέτει πάθη,
από ένα τσιγάρο, μέχρι ένα φιλί.
Θυμάσαι, σου έλεγα τις θεωρίες μου ανάμεσα σε ξανθούς κόκκους
ή μήπως ήμουν μόνη τότε και σε φαντάστηκα;
Συνήθη φαινομενα, ευκόλως παρεξηγήσιμα.

Έχει άλλη γεύση το καρπούζι το καλοκαίρι.
Πιες το απ'τα χείλη μου και αποδειξέ το στον εαυτό σου.
Αλατισμένο απ'τη θάλασσα, ερωτευμένο απ'τα σωθικά μου.

Μας προλαβαίνω στους τίτλους, του τέλους,
Εσύ;Μαντεύω την υπόθεση.Σφιγκα αμπαρωμένη γίνεσαι,
αινίγματα βάζεις στα ήδη υπάρχοντα.
Μικροί άνθρωποι και εμείς
που πατάνε στη γη.

Σκιές χορεύουν στον αέρα.
Στο θάνατο ακουμπώ,
για ένα τανγκο μαζί σου στα ουράνια.
Χάρισε το μου και ας κοιμηθώ αιώνια.
Το χώμα είναι γόνιμο
άραγε και για μας;

Όνειρα ονομάζονται για τους φτωχούς,
δεν αρκούν πλέον.
Άνοιξε μου τα χέρια σου,
φτάνει να δω πως στα μάτια σου υπάρχει ζωή.
Αλλιώς ξερίζωσε με.
Τώρα.