να δείς που φταίει η Βόσσου

via here

Μη πιστέψεις σε ανθισμένες αμυγδαλιές και ήρεμες θάλασσες. Η άνοιξη σπάει το κατεστημένο του mainstream και παρουσιάζεται υπό τη μορφή λουλουδάτων κλαρωτών φουστανιών των νεαρών κορασίδων της πόλης και εκδηλώσεων αγάπης στη μέση των πεζοδρομίων.

Χάθηκαν οι εποχές που τρέχαμε στα λαγκάδια να πιάσουμε χώμα. Να φτιάξουμε στεφάνια -εδώ κάπου το χάνω λόγω πρωτομαγιάς-. Να έρθουμε κοντά στη φύση. Να ομολογήσουμε στο τέλος της ημέρας "αλληλούια άνοιξη". Πολλά τα "να", μα τίποτα δεν κάνουμε. Χρόνος για λαγκάδια δεν υπάρχει, αλλά και να υπήρχε ποιός θα τον αφιέρωνε πια σ'αυτά; Στους δρόμους κυκλοφορούν καυτά σόρτς και αβυσσαλέα ντεκολτέ, που κάνουν το χορτάρι να μοιάζει αδιάφορο. Ανάξιο. Και κάπως έτσι επαφιόμαστε, σε μια μεσημεριάτικη βόλτας μας στη πόλη, που τυχαίνει να συνοδεύεται με ηλιόλουστο καιρό, ψελλίζοντας και ένα "αχ άνοιξη". Αφού έχουμε δει τη κοπέλα όμως. Πόσο ξενέρωτοι καταλήξαμε να είμαστε τέλος πάντων.

Χάθηκαν οι εποχές που τρέχαμε στα λαγκάδια και ζευγαρώναμε στα λιβάδια. Πρωτόγονο θα πεις. Και τι μας νοιάζει. Αυτός είσαι όμως στην ουσία σου. Η άνοιξη κατέφτασε. Και σ'αυτή την παράγραφο. Τα ζευγάρια στους δρόμους συμπεριφέρονται λες και ξύπνησαν από χειμερία νάρκη. Τα χέρια του ενός ανακαλύπτουν το κορμί του άλλου. Υπέροχο. Το ερώτημα είναι γιατί πρέπει να βιώνω και εγώ ό,τι κάνουν αυτά τα χέρια χωρίς καν να φοράω τα 3D γυαλιά μου; Και οι απαντήσεις τύπου "αλλάξε δρόμο, μη κοιτάς, μη δίνεις σημασία" μόνο παιδιάστικες μπορούν αν χαρακτηριστούν.

Ας μην είμαστε κακοί. Ας μην είμαστε ζηλιάρηδες. Και εσύ τα ίδια δεν θα έκανες. Ναι τα ίδια θα έκανα. Και χειρότερα. Συγχωρέστε με λοιπόν γιατί κατά βάθος νομίζω οτι η γύρη φταίει. Και για σας και για μένα. Μας πειράζει η άνοιξη. Μας κάνει ασύδοτους. Δήθεν χίπηδες. Γενιά βαρετή.

Φίλε η άνοιξη μπήκε. Μόνο που την αντιλαμβάνεσαι αλλιώς. Λάθος. Κατ'εμέ.  Ρε, βγες στο μπαλκόνι και μύρισε. Μετά φώναξε και το ταίρι σου και μυρίστε παρέα. Στο μπαλκόνι. Θα έχετε και εύκολη πρόσβαση. Πρακτικά πάντα. Αν είσαι μόνος βγες στο μπαλκόνι και μύρισε μόνος σου. Φίλε μπήκε η άνοιξη. Κάπου ανάμεσα στα καυσαέρια και την χαλασμένη θέρμανση της διπλανής, θα έχει μείνει κάτι από εκείνες τις ξεχασμένες αμυγδαλιές του παρελθόντος. 

Πάω να αλλάξω τα ρούχα στη ντουλάπα τώρα. Θα βγω να μυρίσω αργότερα.