απόσταση (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 3ο)

Φταίει που μας χωρίζουν 12 στάσεις αστικού λεωφορείου.
via kapa44

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

6 κλήσεις

Image
"αυτή τη στιγμή απουσιάζω παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο" Εγώ είμαι. Σήμερα σκάλιζα τους ταξιδιωτικούς μου οδηγούς και θυμήθηκα που έλεγες, πως θέλεις, να με πάρεις μακριά από εδώ Οτι δεν μου ταιριάζει η σαπίλα αυτού του κόσμου. Τι σου είπα; Θυμάσαι το κόλπο μου; Σήκωσε τον αντίχειρα σου. Κλείσε τα υπόλοιπα δάχτυλά σου. Βάλε τον αντίχειρα σου απέναντι απ'το φεγγάρι. Κλείσε το ένα σου μάτι. Κλείσε και να μην κλέβεις. Δες το φεγγάρι που χάνεται μέσα στον αντίχειρά σου. Έτσι τα καταφέρναμε. Κάναμε το πιο μακρινό μας ταξίδι μέσα σε δευτερόλεπτα. Ανέξοδα. Το ταξίδι που σε κανένα οδηγό δεν υπάρχει. Συνειρμικές απογευματινές σκέψεις. Τα λέμε αργότερα. "αυτή τη στιγμή απουσιάζω παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο"  Εγώ είμαι. Πέρασε πολύ η ώρα και αναρωτιόμουν γιατί δεν με πήρες ακόμα; Όταν δεις τα μηνύματα μου κάλεσε με. "αυτή τη στιγμή απουσιάζω παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικ...
Read more

2020 in a nutshell...what else?

Image
Nutshells are very popular these days, so... My 2020 in a nutshell. I had big plans for this year. I was going to travel to Argentina, explore Tuscany and drink as much wine as my liver could handle, figure out my next career move, and - brace yourselves…take up kickboxing. LOL.   January seemed so normal, with all the usual mundane stuff;  hating myself for getting on the tube every day,  plumbing problems, rejections, pub crawls, mirror selfies, lots of eating, drinkin and delivery after drinking, a bank account crying out for help after all the unnecessary but much needed weekend spending just to “blow off steam after a hard week at work”, and whining about not having time to exercise or go out or have fun, though in hindsight I HAD. Pretty normal, duh. In February, I went back to Thessaloniki for my swearing-in ceremony for the Bar Association, closing the law chapter. I even had my own professional cards printed and handed out to 10 people. I didn’t understand it at ...
Read more

Για όλους αυτούς τους τυπάδες

Image
{Στεναχωριέμαι που γράφω τόσο σπάνια αλλά είναι κάποιες μέρες που το μυαλό κινεί το χέρι γιατί ο κουβάς με όσα χωνεύεις ξεχειλίζει. Θες απλά να βγάλεις τις σκέψεις σου κάπου, όπου και να είναι αυτό και όποιος και αν είναι ο αποδέκτης. Πφφφ είναι το μόνο που σκέφτομαι και κατα βάθος παρακαλώ να έχω περισσότερο χρόνο και όρεξη να γράφω για όσα με κάνουν να αναστενάζω πφφφ.} Έχει χυθεί άπειρο μελάνι αλλά αυτό δεν αλλάζει εύκολα τον κόσμο. Δεν ξέρω πόσα κείμενα έχω διαβάσει, πόσες τοποθετήσεις και απόψεις, αν χωράνε απόψεις όταν δεν υπάρχει βίωμα και γνώση, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα. Αναφέρομαι στο γυναικείο φόβο, το φόβο που θα νιώσεις σε διάφορες φάσεις της ζωή σου είτε γυρίζεις μόνη σου στο σπίτι ή απλά όταν κυκλοφορείς στο δρόμο. Αυτό το συναίσθημα που δεν αναγνωρίζει κανένα άλλο χαρακτηριστικό σου πέρα από το φύλο σου.  Με αφορμή την ανάρτηση μιας κοπέλας για το περιστατικό στη Νέα Σμύρνη , σκέφτομαι πόσο τυχερή και ετοιμοπόλεμη ήταν η συγκεκριμένη (νούμερο ένα κανόνα...
Read more