yeah bitch, 2013 is calling

Ποιος νοιάζεται που μπήκε το 2013; Όχι, εγώ.

Ποιος θα γεμίσει τους τοίχους του με παράλογα resolutions για τη νέα χρονιά; Όχι, εγώ.

Ποιος θεωρεί το 2013 τυχερή χρονιά; Όχι, εγώ.

(Ποιος έχει μπερδέψει το enter στο πληκτρολόγιο με τη θέση της αφής στο laptop και κάνει απροσάρμοστες κινήσεις; Ναι, εγώ.)

Ποιος έχει παραμείνει στο 2012;

Έχουμε το κακό συνήθειο σαν ανθρώπινα όντα να σβήνουμε το παρελθόν τόσο άτσαλα και βιαστικά, που κάνουμε μέχρι και τη Θεοδωρίδου στην "κόκκινη γραμμή" να μοιάζει παιδούλα. Ακόμα δεν μπήκε ο νέος χρόνος και όπως πάντα του πλέκουμε το εγκώμιο για όσα "ελπίζουμε" οτι θα μας φέρει. Σιγά ρε φίλε, (αυτό το πατερναλιστικό πρέπει να το περιορίσω) μια βδομάδα έχει και ξαφνικά μου διέγραψες το '12 και έχεις ήδη στοιβάξει τις στιγμές σου στον σωρό των αναμνήσεων που μετράει και 10 έτη πίσω.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε σας αλλά εγώ με την αλλαγή του χρόνου βρέθηκα πίσω στο καλοκαίρι. Καλά όχι κυριολεκτικά απ'την αλλαγή του χρόνου, τότε που ο Καμίνης μετρούσε αντίστροφα στη ΝΕΤ και μέχρι να πει 10, 9... 1, ο παππούς μου είχε φέρει τρεις βόλτες με το πι το σπίτι τραγουδώντας Βέμπο, αλλά απ'την επόμενη. Καλά ούτε και απ'την επόμενη γιατί έτρωγα και δεν σκεφτόμουν καθαρά, αλλά μόλις μου ανακοίνωσαν οτι από σήμερα θα τρεφόμαστε υγιεινά, νομίζω πως εγκέφαλος μου ξεκίνησε να γυρίζει σε άλλες στροφές. Το πως πετάχτηκα 6 μήνες πίσω, μεταγενέστερα συνειδητοποίησα οτι οφείλεται στη διατροφική ασυδοσία του καλοκαιριού και σε εκείνες τις κατσαρόλες με την κόκκινη σάλτσα απ'τα μακαρόνια η οποία περίσσευε και βουτούσαμε μέσα το ψωμί σαν να μην υπήρχε αύριο. Τελικά υπήρχε αύριο, και ζυγαριές υπήρχαν, υπήρχαν όμως και χαμόγελα. Πολλά χαμόγελα. 

Η ψευτοψυχολογική μου προσέγγιση βέβαια θεωρεί οτι λογικά βρίσκω το προσωπικό μου αποκούμπι στη περίοδο του 2012 που ξεχώρισα και αρνούμαι να προχωρήσω. Δεν θέλω να προχωρήσω. Δεν θέλω να αλλάξω ημερολόγιο, να γράφω '13 στην κορυφή της σελίδας, να μου λένε μέχρι το Φεβρουάριο καλή χρονιά και να αναγκάζω τον εαυτό μου να περάσει καλά επειδή "ΕΊΝΑΙ ΝΈΑ ΧΡΟΝΙΆ". Βάζοντας κάθε στοιχείο στη θέση του αντιλήφθηκα πως επειδή δεν είχαν άλλα ονόματα για μήνες και δεν θέλησαν να έχουμε 302 ημέρα Δεκεμβρίου (φαντάσου να αλλάζουμε χρονιά ανά 12 σημερινά χρόνια) δεν σημαίνει πως θα αναγκάζω τον εαυτό μου να μπαίνει κάθε χρόνο στη διαδικασία μηδενισμού του κοντέρ. Συνέλθετε κορίτσια του facebook με τα βαρύγδουπα status "is the first blank page of a 365 page book", στον ίδιον τόμο συνεχίζετε. Το 2013 κάθεται στην μαύρη καρέκλα χαϊδεύει την άσπρη γάτα και με προκαλεί να το πλησιάσω.

Δεν θέλω. Αφήστε με να χαθώ στο καλοκαίρι γιατί δεν τις αντέχω τις ψευδαισθήσεις και τις παραφουσκωμένες προσδοκίες του καινούργιου έτους. Στη τελική κατά τον Σεπτέμβρη και αυτόν στα σκουπίδια θα θέλετε να τον πετάξετε; Ε εγώ τότε θα έχω ξεκινήσει να τον ερωτεύομαι. Πφφφ.