quizas, quizas, quizas (μικρές ιστορίες αγάπης μέρος 20ο)

Είναι αυτές οι μουσικές που βαραίνουν τα μυαλά μας. Κάτι κύτταρα στιβαγμένα στο χωροχρόνο. Με όψεις απειλητικές μα γνώριμες. Οι βλεφαρίδες κλείνουν τόσο όσο θες να ξεχάσεις. Ανάβεις το τσιγάρο σου αλλά χωρίς την φωτιά θα στεκόσουν ανήμπορος. Εξαρτημένα όντα.

Είναι αυτές οι μουσικές που στίχους δεν δέχτηκαν. Σιωπές τις βάφτισαν με λάδι και ξύδι. Παρακαλούν για μια κουβέντα. Αυθόρμητα απαιτούν. Μέσα σε τέσσερις τοίχους μείναν τα αποκαΐδια τους. Σάπισαν όπως σαπίζουμε. Αδικιολόγητα.

Είναι αυτές οι μουσικές που ξεχυλίζουν δάκρυα. Δεν σου επιτρέπεται να τα δεις. Κοίτα στον καθρέφτη και ίσως. Ένα πρόσωπο θα είναι στη γωνία δεξιά ίσως. Αυτό το πρόσωπο ίσως. Ίσως να ήθελε να είναι ο αναπτήρας σου.

Είναι αυτές οι μουσικές σου. Τουλάχιστον σε έχω στα αυτιά μου. Για όσο αντέχει η αυτοαποκαλούμενη καρδιά μας.